Adembenemend.

De eerste week school er op zitten. Het is lopend ongeveer 45 minuten, met de bus ietsje sneller, afhankelijk van het verkeer. Lopend is ook leuk, er is van alles te zien onderweg. Ik wacht nog op de bloei van een bomensoort waarvan ik de naam al weer vergeten ben, maar die bloeien in het voorjaar (nu dus) met paars/blauwe bloemen. Omdat de afgelopen winter nogal koud was, zijn de bomen nog niet in bloei. Hopelijk wordt het snel wat warmer hier.

Vandaag echt een regendag. Het komt bij tijd en wijle met bakken uit de lucht. Ook voor zaterdag wordt nog regen verwacht. Verder viel het de afgelopen week ook niet mee. Een fikse verkoudheid, mogelijk ook "hooikoorts" vanwege het voorjaar hier, en allergie voor alle uitlaatgassen. Kortom, Buenos Aires was echt wat je noemt "adembenemend". Neem daar bij de korte nachten door het late avondeten (soms niet voor middernacht klaar, en dan moeten we nog afwassen) én de nachtelijke muggenjacht (die krengen zijn hier echt heel groot). Zelfs nu ik dit zit te typen word ik belaagd door een mug... grrrr
Maar, met wat vitaminen en een big smile kom je toch de dag door, en ik begin het inmiddels leuk te vinden hier.

De droge humor van één van de huisgenoten is werkelijk geweldig. Want zowel Richard (de Canadees) als ik, observeren veel zonder daar verder over te oordelen, maar als je er dan een humoristische draai aan geeft.... Neem daarbij de trots en de ijdelheid van de gemiddelde Argentijn m/v, dan kun je rekenen dat het bij het avondeten er soms hilarisch aan toe gaat. De voertaal in huis is overigens Engels.

De lessen op school zijn leuk. Behalve de grammatica. Als je er over na moet denken, dan hussel ik een stuk of 11 tijden en hun respectievelijke vervoegingen flink door elkaar. En dóe ik het een keer goed, dan wil de leraar een uitleg waaróm het op die manier moet. En dan is mijn enige logica: het klinkt goed, maar dat andere klinkt ook ook goed. Ik vrees dat ik maar een keer een échte examenvoorbereidingscursus moet gaan doen, net als Jolanda nu in Madrid doet. Huiswerk heb ik eigenlijk ook geen tijd voor. Behalve nu dan, op een regenachtige dag. Maar zelfs dán ben ik nog op straat te vinden.

Een paar dagen terug in de wijk Puerto Madero geweest. Een nieuwe wijk op ingepolderde rivier/zee. Ruim en relatief rustig, met veel wolkenkrabbers die zowel dienst doen als kantoor als woonruimte. Vandaag nog weer terug geweest die kant op, en daarbij moet je 2x een spoorweg oversteken. De beide spoorbanen liggen zo'n 50 meter uit elkaar. Al van ver hoorde ik een enorm getoeter van een trein. Wat blijkt: op de ene spoorbaan komt een goederentrein aangereden. Stapvoets. Want spoorbomen zijn er niet, en het verkeer staat tot op de spoorbaan op gesteld en te wachten voor de stoplichten die verderop staan.
Daarna nog een heel getoeter, want op de ándere spoorbaan komt óók een trein aangereden, een passagierstrein. De automobilisten moesten behoorlijk inschikken in het middenstuk, zodat de trein er tussen door kon. Ook deze trein reed stapvoets. Mij is verteld dat er geregeld dodelijke ongelukken gebeuren hier. Dat verbaast me niets. Er zijn geen spoorbomen, geen lampen, helemaal niets. Alleen getoeter van de trein. Het schijnt overigens alleen maar voor dit stuk spoorweg te gelden, alle andere overwegen hebben wel spoorbomen.

En nu... weekend!!! Plannen genoeg.