Laatste weekend + nog een dag extra
Door: Aline
Blijf op de hoogte en volg Aline
13 November 2013 | Argentinië, Buenos Aires
Het laatste weekend in Buenos Aires...
Zaterdag overdag weer eens een ronde door de stad gelopen. Telkens vallen weer andere dingen op.
Deze keer viel het me op dat er op één van de straathoeken in een drukke winkelstraat (Florida) jonge meiden met kleine smoezelige kinderen aan het bedelen waren. Mogelijk waren het tienermoeders, of meiden die hun jongste broertje of zusje mee hadden. De kindjes waren soms nog geen 2 jaar oud, en helemaal smoezelig, alsof ze nog een keer extra door het zand waren gerold en even extra waren geknepen om ze te laten huilen zodat er een modderspoor van tranen over hun gezichtjes liep. Dit is ook een manier om te bedelen!!
Om 6 uur 's avonds bij het canadese echtpaar uitgenodigd om te eten. Het klinkt lullig naar mijn gastgezin, maar eindelijk eens echt gezond voedsel! Daarna met ons vieren (van de taalschool was ook de engelse vrouw uitgenodigd) naar de museumnacht. Voor elk museum stonden lange rijen, en als ik het heb over lang dan bedoel ik ook echt lang. Soms wel 300 meter. Conclusie: het was leuker om de rijen te bekijken dan te gaan wachten. Uiteindelijk zijn we toch in een museum terecht gekomen, maar kreeg ik een allergische reactie op iets (ik weet nog steeds niet wát het geweest is) en zijn we als een haas teruggekeerd naar het appartement waar de canadezen een voorraad anti-histamine had liggen. Na anderhalf uur namen de zwellingen van mond en keel weer af en kon ik weer normaal ademhalen. Einde museumnacht voor mij.
Zondag laatste dag, dacht ik...Echt zo'n koffer-inpak-dag en daarna rondhangdag.
Om 19.00 uur al op het vliegveld om in te checken, en al snel bleek dat het vliegtuig vertraging had door blikseminslag. Om 22:20 uur zou het vertrekken, maar dat werd steeds later. Uiteindelijk werd om 24:00 uur duidelijk dat het vliegtuig niet ging vertrekken. Ik zat in de vertrekhal overigens tegenover een ouder echtpaar dat me ergens heel bekend voorkwam (van TV)... de ouders van Máxima!
Enfin, we moesten met z'n allen weer door de douane, het uitreisvisum kreeg een stempel Anulado, de koffer kon weer van de band gehaald worden, en toen in de rij voor een hotel dat KLM zou regelen voor alle gestrandde passagiers. Om 03:00 uur werd verteld dat er geen hotel meer te krijgen was. We kregen wat te drinken en wat te eten en dachten dat we de nacht op de vloer in de luchthaven konden doorbrengen. Uiteindelijk was er toch nog een hotel in de binnenstad gevonden, en om 04:30 uur waren we daar.
Ik heb een 3-persoons kamer gedeeld met een jong stel uit Nederland. Bizar. Het was een oud en muf hotel, maar je kon in elk geval nog 4 uur even liggen, en een bed ligt dan toch lekkerder dan de stenen vloer van de vertrekhal.
Als je je dan bedenkt dat er in de stad honderden, zoniet duizenden, daklozen leven en slapen op straat, op een stuk karton of op een oud matras als ze geluk hebben, dan is zelfs een oud en muf hotel met een gedeelde slaapkamer een uitstekende slaapplaats.
Om 10:00 uur kwam een grote bus voorrijden en alle mensen die in het hotel waren ondergebracht, toch nog een stuk of 40, werden weer naar de luchthaven vervoerd. Om 14:00 uur vertrok het vliegtuig en gelukkig was deze niet volgeboekt. Ik had notabene 3 zitplaatsen tot mijn beschikking! En ik was niet de enige met dit geluk.
Conclusie van deze reis: Buenos Aires is een stad vol contrasten!
De vrienden/kennissen die ik heb opgedaan wilden allemaal dat ik langer bleef.... nou, dat is gelukt! Hahaha.
Dus als je vlucht wordt geannuleerd: gewoon blijven lachen. Gaan mopperen helpt niet; het vliegtuig wordt er niet sneller door gemaakt en je hebt alleen jezelf er mee. En als je ergens de humor van inziet, dan valt het allemaal nog best wel mee.
Zaterdag overdag weer eens een ronde door de stad gelopen. Telkens vallen weer andere dingen op.
Deze keer viel het me op dat er op één van de straathoeken in een drukke winkelstraat (Florida) jonge meiden met kleine smoezelige kinderen aan het bedelen waren. Mogelijk waren het tienermoeders, of meiden die hun jongste broertje of zusje mee hadden. De kindjes waren soms nog geen 2 jaar oud, en helemaal smoezelig, alsof ze nog een keer extra door het zand waren gerold en even extra waren geknepen om ze te laten huilen zodat er een modderspoor van tranen over hun gezichtjes liep. Dit is ook een manier om te bedelen!!
Om 6 uur 's avonds bij het canadese echtpaar uitgenodigd om te eten. Het klinkt lullig naar mijn gastgezin, maar eindelijk eens echt gezond voedsel! Daarna met ons vieren (van de taalschool was ook de engelse vrouw uitgenodigd) naar de museumnacht. Voor elk museum stonden lange rijen, en als ik het heb over lang dan bedoel ik ook echt lang. Soms wel 300 meter. Conclusie: het was leuker om de rijen te bekijken dan te gaan wachten. Uiteindelijk zijn we toch in een museum terecht gekomen, maar kreeg ik een allergische reactie op iets (ik weet nog steeds niet wát het geweest is) en zijn we als een haas teruggekeerd naar het appartement waar de canadezen een voorraad anti-histamine had liggen. Na anderhalf uur namen de zwellingen van mond en keel weer af en kon ik weer normaal ademhalen. Einde museumnacht voor mij.
Zondag laatste dag, dacht ik...Echt zo'n koffer-inpak-dag en daarna rondhangdag.
Om 19.00 uur al op het vliegveld om in te checken, en al snel bleek dat het vliegtuig vertraging had door blikseminslag. Om 22:20 uur zou het vertrekken, maar dat werd steeds later. Uiteindelijk werd om 24:00 uur duidelijk dat het vliegtuig niet ging vertrekken. Ik zat in de vertrekhal overigens tegenover een ouder echtpaar dat me ergens heel bekend voorkwam (van TV)... de ouders van Máxima!
Enfin, we moesten met z'n allen weer door de douane, het uitreisvisum kreeg een stempel Anulado, de koffer kon weer van de band gehaald worden, en toen in de rij voor een hotel dat KLM zou regelen voor alle gestrandde passagiers. Om 03:00 uur werd verteld dat er geen hotel meer te krijgen was. We kregen wat te drinken en wat te eten en dachten dat we de nacht op de vloer in de luchthaven konden doorbrengen. Uiteindelijk was er toch nog een hotel in de binnenstad gevonden, en om 04:30 uur waren we daar.
Ik heb een 3-persoons kamer gedeeld met een jong stel uit Nederland. Bizar. Het was een oud en muf hotel, maar je kon in elk geval nog 4 uur even liggen, en een bed ligt dan toch lekkerder dan de stenen vloer van de vertrekhal.
Als je je dan bedenkt dat er in de stad honderden, zoniet duizenden, daklozen leven en slapen op straat, op een stuk karton of op een oud matras als ze geluk hebben, dan is zelfs een oud en muf hotel met een gedeelde slaapkamer een uitstekende slaapplaats.
Om 10:00 uur kwam een grote bus voorrijden en alle mensen die in het hotel waren ondergebracht, toch nog een stuk of 40, werden weer naar de luchthaven vervoerd. Om 14:00 uur vertrok het vliegtuig en gelukkig was deze niet volgeboekt. Ik had notabene 3 zitplaatsen tot mijn beschikking! En ik was niet de enige met dit geluk.
Conclusie van deze reis: Buenos Aires is een stad vol contrasten!
De vrienden/kennissen die ik heb opgedaan wilden allemaal dat ik langer bleef.... nou, dat is gelukt! Hahaha.
Dus als je vlucht wordt geannuleerd: gewoon blijven lachen. Gaan mopperen helpt niet; het vliegtuig wordt er niet sneller door gemaakt en je hebt alleen jezelf er mee. En als je ergens de humor van inziet, dan valt het allemaal nog best wel mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
