Trinidad 1

Hallo allemaal,
Eindelijk weer een update van mij. Ik ben al weer een week in Trinidad en heb nog niet echt de moeite genomen om een internetcafe op te zoeken. Eens kijken hoeveel ik in een half uurtje neer kan typen. Ik zal wat van de hak op de tak springen, maar dat moet dan maar.

Het begint te wennen hier. Het is hier heel anders dan in Havana, en in Havana had ik gewoon heel gezellige reisgenoten. Hier kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Veel mensen blijven maar een paar dagen in Trinidad, dus als je net iemand een beetje kent, dan is hij/zij al weer vertrokken.

De reis met de toeristenbus naar Trinidad was mooi en comfortabel. Het eerste wat me opviel toen ik uitstapte was dat het hier naar paard ruikt. Overal in de straat paard en wagen. Vorige week zondag was de laatste dag van een " carnaval" met allemaal kraampjes in de straat. Er werd veel etenswaar verkocht. Het lag al de hele dag in de zon, bij hoge temperaturen. Dus als het niet verkocht zou worden dan zou het vanzelf wel van de bordjes aflopen.
Ik verblijf in het huis van Carlos en Rosy. Carlos kwam me ophalen en dat was maar goed ook, want zijn straat was dus vol met kraampjes. Het is hier veel warmer dan in Havana.

Mijn lessen zijn bij Barbara, zij is schrijfster. Haar man, William, is kunstenaar. Erg leuke mensen. Ze wonen in een oud koloniaal huis met een bananenboom in hun tuin. De gramatica laten we maar voor wat het is, conversatie is veel leuker. Als huiswerk lees ik elke dag een verhaal uit het boek van Alejandro, Problemas del arte figurativo. Zij legt dan de betekenis weer uit omdat een aantal dingen mij echt ontgaan. Volgens Barbara is hij een goede schrijver.
Er is veel kunst in Trinidad. Erg leuk om de galeries te bekijken.

Mijn eerste dagen waren wel wat eenzaam hier en ik heb de stad maar wat verkend 's middags.
In mijn casa is nog een NL vrouw die in Zwitserland woont, maar zij is vandaag vertrokken. Als het goed is komt er vandaag een Canadeese man in huis. Alleen ontbijt of avondeten is namelijk wel saai.

Trinidad is een mooie plaats, de mensen zijn aardig maar veel opdringeriger om je dingen te verkopen. Het woord NO is erg moeilijk te begrijpen voor ze.En je moet dan echt doorlopen en ze compleet negeren.
Op straat wordt veel verkocht door de boeren uit de omgeving. Ze komen hier met hun paard en wagen groente verkopen.

Al een paar keer naar het strand geweest, Playa Ancon. Met een bus is het 2 CUC ir y vuelta. Wel is het heel druk, maar ook dat geeft weer leuke gespreksstof met degene tegen wie je aangedrukt wordt. Een roodharige italiaan in dit geval. Enfin, ik krijg er handigheid in om als sardine vervoerd te worden. En het strand is werkelijk prachtig. Wit, palmbomen en een azuurblauwe zee. Heerlijk warm water. Volgens de cubanen is het water nu heel koud, maar dan vraag ik ze of ze wel eens in de Noordzee hebben gezwommen.... dat is pas koud, vooral in januari!

Het eten is hier prima.
Gisteren een toer gemaakt naar Valle de Ingenios, en op een toren geklommen met prachtig uitzicht. In het bijbehorende dorpje verkopen de vrouwen hun geborduurde tafelkleden. De kinderen klitten om je heen en bedelen. Ik had van die plaatjes meegenomen die veranderen als je ze beweegt. Vonden ze erg leuk, maar voor je het weet heb je de hele kinderschare om je heen, met hun moeders, tantes, buurvrouwen etc. die allemaal wat willen hebben.

Vandaag een wandeltocht gemaakt in de bergen, de Topes de Collantes. Naar een waterval gelopen, en daar kon je ook zwemmen. Maar om nu met je natte goed weer terug te lopen... Het was een wandeling waarbij je ongeveer 500 meter eerst bergafwaards gaat het dal in, naar de waterval, en dan moet je natuurlijk ook weer de berg op. Een prachtige wandeling. We waren met een groep van 10 mensen, allerlei nationaliteiten. Wel allemaal stelletjes, behalve ik en een Zwitser. De reis er naar toe was in een russische truck, dus de gids vroeg hoe we de russische massage vonden. Op de terugweg REGEN, en we zijn allemaal kletsnat geworden in de truck. Wat een lol! Vooral om dat we al behoorlijk melig waren omdat de gids als stopwoordje had " in this case" . Dus, in this case, waren we allemaal melig.

Een avond heb ik zitten kletsen met een van de bewakers van het stadscentrum. Er zijn 6 toegangswegen en die worden bewaakt zodat er geen auto's in het centrum komen. Was een leuk gesprek, en hij kent Barbara weer omdat zijn neef schrijver is en een goede vriend van Barbara. De wereld is hier klein.

Dit was het even voor nu. Ik vermaak me prima en moet al weer denken aan het regelen van een gezamelijk vervoer richting vliegveld van Havana a.s. zaterdag.

Groetjes....