La Habana en Viñales

De afgelopen weken geen gelegenheid gehad om wat te schrijven. Hetzij te druk, hetzij "no hay" (hebben we niet) bij de internetcafés.

De laatste dag in Trinidad niet de bergen in geweest, zowel Zuleny als Manuel Jr hadden diarree opgelopen door wat te eten bij een straattentje in La Boca (ja, ja, dat overkomt de cubanen dus ook!). Die dag was ook haar moeder jarig, en 's middags en 's avonds bij hun thuis doorgebracht met (veel) eten.

Menú Cubano: boniato frito, tachino, arroz amarillo, frijoles colorados, plátano maduro, lomo ahumado, aguacate, pan con aceite, malanga, calabaza, limonade.
Jaha, maak dat maar eens na in Nederland.

Inmiddels weer een ander verhaal gehoord; cubanen mogen wél een dubbele nationaliteit hebben. Als ze in het buitenland wonen moeten ze minimaal 1x binnen de 364 dagen (1 jaar min 1 dag) terugkeren naar Cuba, zo niet, dan verliezen ze hun cubaanse nationaliteit.
Dit is ook typisch Cuba. Welke vraag je ook hebt, al vraag je het aan 10 verschillende mensen, je krijgt 10 verschillende antwoorden, waarvan de antwoorden soms haaks tegenover elkaar staan. Ik weet nu ook niet meer wat ik moet geloven.

Dinsdag 10 juli met een colectivo naar Havana. Bij aankomst een dikke donderbui en regen alsof je onder de douche stond. De casa particular bleek een eigen appartement te zijn met uitzicht op het hotel Habana Libre.
Te voet Havana verkend, en dat 3 dagen lang. Heel wat kilometers op een dag gelopen, langs de Malecón, door de diverse straten en wijken.
In alle reisgidsen staat wel ergens dat cubanen een hekel hebben aan lopen, nou, ik heb kennelijk die ene cubaan getroffen die niets anders doet dan lopen en dan ook nog in stevig tempo met grote passen. Aanraders zijn: Museo de Chocolate (ditmaal geen rij!!) met de lekkerste koude chocolademelk (die er wel in gaat na een paar kilometer lopen in de hitte), en churro's van yuccameel die in dezelfde straat in een kraampje worden verkocht. Er stond een lange rij, maar het was de moeite van het wachten waard. Deze churro's zijn lekkerder dan die je in Spanje kunt kopen.
In het centrum, in Tencen de Trasval, kun je voor lokale peso's een heerlijke lunch bestellen. Er komen veel cubanen hier lunchen.
Elke avond om 21.00 uur is in het ford aan de overkant van de rivier een ceremonie met kanonschoten. Het verschil in toegangsprijs tussen cubanen (8 pesos moneda nacional) en buitenlanders (8 pesos CUC) is enorm, zit een factor 24 verschil in en helaas kon ik nog niet voor cubaanse doorgaan.

In Trinidad antwoordde ik op de vraag waar ik vandaan kom: soy de Trinidad. Dat gaf leuke reacties want niemand geloofde dit. Volgens Manuel Sr moet ik de volgende keer er aan toevoegen: Soy de Trinidad, de La Popa. La Popa is een niet al te luxe buitenwijk van Trinidad (en dat is een understatement).

Na 3 dagen Havana, ook weer veel te kort want het is en blijft een magische stad, met de bus naar Viñales.
Tip voor andere reizigers: het is heel handig om het vervoer vanuit Havana naar een andere plaats via een plaatselijk reisbureau (Cubanacan) te regelen. Die reisbureautjes bevinden zich ook in de grotere hotels. Je boekt bij het dichstbijzijnde hotel op korte loopafstand van je Casa particular, en bij dat hotel word je door de bus opgehaald. De bus gaat bij diverse hotels langs en dat is gelijk een sight-seeing. Het vervoer kost net zoveel als dat je met Viazul gaat, maar om bij het busstation van Viazul te komen heb je eerst nog weer een taxi nodig.

Slechts 2 nachten in Viñales gebleven. Een geweldig leuke casa: Casa Margarita. Het is een 2-onder-1 kap; waarvan in de ene helft Margarita woont met haar dochter Juliet (spreekt Engels), en de andere helft is voor de toeristen. Margarita kookt voortreffelijk, hier kan geen restaurant tegen op!

In de eerste middag (na een busreis van 4,5 uur) alle toeristische atracties bezocht, een chauffeur/gids ingehuurd (de verloofde van Juliet) die ons in een aftandse auto overal naar toe reed: Cueva del Indio (met een bootje door een grot), Finca en Rancho San Vicente (een paar vakantiebungalows in de vorm van een wigwam midden in een vallei), El Palenque de los Cimarrones/Cueva de José Miguel (weer een grot en een nagebouwde indianengrot), Hotel La Ermita (mooi uitzicht over het plaatsje Viñales), Mural de la Prehistoria (een beschilderde rots), Mirador Los Jazmines (een hotel met uitzicht over de vallei zoals in iedere reisgids de foto staat). Enfin, Viñales in één middag.

De volgende dag vooral eerst druk geweest met vervoer en verblijf regelen naar Varadero. Dat blijkt vanuit Viñales nog niet zo makkelijk als vanuit de grotere plaatsen. Althans, niet de route en data die wij in petto hadden. Het verhaal zoals in Havana gaat hier dus duidelijk niet op! Ook internet was niet mogelijk in het internetcafé. Van Juliet begrepen dat alle casa's in Varadero al vol zaten. Het hoogseizoen bleek aangebroken! Uiteindelijk via Cubanacan een pakket met hotel en vervoer naar Varadero geregeld. Helaas al met vertrek op zondag.

De middag te voet naar hotel Los Jazmines voor het zwembad. De kortste weg, en dus niet de makkelijkste! Gewoon dwars door de velden en langs de plaatselijke boeren. De mensen wonen echt in "poppenhuisjes", kleine houten huisjes zoals de strandhuisjes aan de noordzeekust maar dan niet van alle gemakken voorzien. De "weg" bleek een modderpoel. Tot onze enkels door de oranje blubber geworsteld. William liep op slippers, ik had mijn wandelschoenen aan. Ze zagen ons bij het hotel al aankomen.... eerst bij een buitenkraan voeten wassen! Die modder liet zich er nog niet makkelijk afpoetsen, achteraf een uitstekend insectenwerend middel.

Wat opvalt is dat de zwembaden bij de hotels ook toegankelijk zijn voor de lokale bevolking, tegen betaling. De zwembaden van beide hotels in Viñales waren dan ook druk bezocht. Ik kon me zo voorstellen dat de toeristen dit niet zo prettig vinden, een zwembad vol luidruchtige cubanen, en achteraf hoorde ik dit ook bevestigd door een nederlands stel.

Zondag al weer vertrokken uit Viñales, op weg naar Varadero. De laatste etappe. Wederom in hotel Villa Tortuga, en ditmaal toch echt een aantal cocktails uitgeprobeerd. Het eten van Manuel Jr, en van Margarita was heel wat lekkerder vergeleken bij de massaproductie in het hotel.

O, en de kipsaté op de terugweg van ArkeFly heeft me nu al meer darmproblemen bezorgd dan alle andere maaltijden die ik in Cuba heb gehad, bij welk straattentje dan ook.